KIJKTIP Wat hoop je voor het nieuwe schooljaar?
Een school zette op de eerste dag van het nieuwe schooljaar een bord bij de ingang met de vraag: wat hoop jij? Zowel leerlingen als leraren schreven hun hoop voor het nieuwe schooljaar op…..
Een school zette op de eerste dag van het nieuwe schooljaar een bord bij de ingang met de vraag: wat hoop jij? Zowel leerlingen als leraren schreven hun hoop voor het nieuwe schooljaar op…..
Daar schrik ik van!
Een bericht op de digitale Nationale Onderwijsgids trok direct mijn aandacht: ‘Bijna één op de drie studenten heeft spijt van zijn studiekeuze. Dertig procent van de jongeren zegt achteraf voor een andere studie te hebben gekozen. Dat blijkt uit onderzoek van het 1V Jongerenpanel van EenVandaag.’
Natuurlijk weet ik dat jongeren vast lopen door een verkeerde studiekeuze. Daarom heb ik met hart en ziel gekozen om jongeren te coachen in hun studie- of beroepskeuze. En toch schrik ik van deze uitkomst: bijna één op de drie!
Het dringt langzaam tot me door. Ik zie een klas voor me van leerlingen die voor hun eindexamen gaan. Dus 1/3 van die klas begint in september aan een studie om misschien al in oktober eerlijk tegen zichzelf te zeggen: deze studie is niks voor mij. Wat een moeilijk proces! Je ging het helemaal maken en nu dit. Hoe voorkom je dat je in somberheid vervalt? Hoe voorkom je dat je niet wanhopig een nog grotere beslissing maakt die ook niet juist blijkt te zijn.
Er zit iets van herkenning in. Mijn omgeving vond dat ik het beste een sociale studie kon gaan doen. Want ik ben zo invoelend en zo’n mensen-mens. Zoveel mensen adviseerden studies waarin ik kon doen wat ik voor mijn vrienden deed: een luisterend oor zijn, niet oordelen en goede adviezen geven. Veel mensen reageerden verbaasd toen ik uiteindelijk koos: bedrijfseconomie!
Toendertijd kon ik het niet onder woorden brengen maar bedrijfseconomie paste bij mij. Ik ben inderdaad een mensen-mens. Maar ik ben ook iemand die resultaten wil zien, die dingen zakelijk benadert en die ook graag structuren wil veranderen. Desondanks was het binnen de economie een zoektocht. Ik zag mezelf niet voor de grote multinationals werken, maar wat dan wel? En toen kwam die vonk: het kleinbedrijf, de ambachten. Dat was het helemaal! Jaren later komt het allemaal mooi bij elkaar: het coachen van jongeren en het adviseren van ondernemers in het kleinbedrijf.
Ik wil dat die één op drie verandert! Ik gun het iedere jongere om die vonk te voelen en om zonder keuzestress tot een keuze te komen. En het liefst gelijk de beste studiekeuze. Dat gun ik jou.